@19:
Ten eerste maak je nergens concreet wat precies de claims zijn die niet kloppen,
Ik zeg al meerdere keren dat het niet per se gaat om concrete claims, maar vooral om de hysterische toon van het berichtgeving. Of het volume zou je kunnen zeggen. De mate van ophef die er werd gecreëerd, die in geen enkele verhouding tot de feiten stond. Er werd maandenlang over gepraat alsof Rusland de allergrootste hel op aarde was qua homorechten, talkshow na actualiteitenprogramma ging het erover, iedere BN’er moest (bijna verplicht) zijn afkeer kenbaar maken, Poetin moest de toegang tot het land ontzegd worden, of in elk geval niet ontvangen worden door Rutte of Beatrix, Sochi moest geboycot worden en in de hele wereld was er geen grotere schande te vinden dan Willem-Alexander aan een tafel op de foto met Poetin, en tot op de dag van vandaag zijn er op televisie terloopse opmerkingen te horen die erop neerkomen dat Rusland en/of Poetin het absolute kwaad vertegenwoordigen. Dat zijn allemaal geen concrete claims, maar net als marketing speelt het op de sentimenten, en roept het daardoor beelden op.
En als iemand, zoals een hond, de inhoud van een boodschap vooral afleidt uit de toon en het volume waarop iets wordt gezegd, dan zou hij uit die sterk aangezette verontwaardiging hebben geconcludeerd dat Rusland een of andere unieke aberratie op het gebied van homorechten is — en dat is dus precies wat bijvoorbeeld ‘Dehnus’ heeft gedaan. En hele volksdrommen met hem uiteraard.
Wat door alle commotie vergeten wordt is dat Rusland helemaal niet behoort tot de zo’n 80 landen in wereld waar homoseksualiteit als zodanig strafbaar is, en waar je ervoor achter de tralies kunt belanden of zelfs de doodstraf kunt krijgen, en dat er buiten die landen bovendien nog talloze landen meer zijn waar de situatie voor homoseksuelen ook veel slechter is dan in Rusland, of in elk geval minstens zo slecht.
De verontwaardig wordt in het geval van Rusland dus sterk aangezet en overdreven waardoor het beeld verstoord wordt. En dat heeft logischerwijs niets met oprechte zorgen over homorechten te maken, maar alles met politiek opportunisme en oorlogshitserij.
Vervolgens is het artikel waar je naar linkt op geen enkele wijze een factcheck van het Russische anti-homobeleid.
Dat geloof je zelf niet eens. Het punt is namelijk niet dat het in Rusland fantastisch is, zoals ik kennelijk had moeten voorkauwen, het punt is dat het er in werkelijkheid niet zo erg aan toegaat als de hysterie en oorlogshitserij het doen lijken.
Zoals je terecht opmerkt schetst het artikel inderdaad een situatie die verre van rooskleurig is – naar onze standaarden ronduit slecht zelfs: mensen zullen er niet hand in hand over straat gaan, de meeste mensen blijven in de kast en hebben daar ook alle reden toe, er is homofoob geweld en je kunt niet rekenen op de politie, je moet dus heel erg uitkijken en buiten Moskou en St. Petersburg is allemaal het natuurlijk nog veel erger – maar wat het artikel ondertussen wél doet, en dat maakt het zo goed en zeldzaam, is gewoon reëel blijven. En blijft ook fair ten opzichte van Rusland bovendien – wat tegenwoordig zo ongeveer taboe is.
Zie alleen de eerste zin al:
Moscow is like a small European city in the mid-90s,” says Anton Krasovsky.
Anton Krasovsky is, zoals jij zelf hierboven al aangaf, zijn baan kwijtgeraakt sinds hij de kast is gekomen als homoseksueel. Maar hij maakt geen hysterische vergelijking met Nazi-Duitsland, maar met een (West-)Europees provinciestadje in de jaren negentig. Alleen dat is al veelzeggend, en zou voor veel mensen een reality check moeten zijn.
En misschien is hij inderdaad wel te positief, en lijkt het in werkelijkheid meer op het westen in de jaren tachtig, of zeventig. Maar wat het in elk geval niet is, is het Duitsland van de jaren 1930, zoals veel mensen zijn gaan geloven door de sterk aangezette verontwaardiging.
Nog wat verdere feiten die we kunnen distilleren uit het stuk:
-er leven (inderdaad wel bijzonder dappere) mensen als openlijk homoseksueel in Rusland, en ondanks alle moeilijkheden kan dat blijkbaar gewoon;
-er zijn homobars en andere LGBT uitgaansgelegenheden in Rusland;
-de situatie wordt ondanks die ‘homopropagandawet’ beschreven als aan de beterende hand;
-er is een legaal en bovengronds homoblad in Rusland.
Jij probeert net te doen alsof dit allemaal prima past in het beeld van Rusland dat hier in het westen gecreëerd wordt, ik vind dat weer kenmerkend leugenachtig van je. Je beseft namelijk dondersgoed dat dit bij de meeste mensen verbazing zal wekken. The Guardian beseft dat in elk geval wel en daarom staat er ook ‘why the city is much pinker than you think’ in de titel.
Het idee dat je hier mee een grote misstand aan de kaak hebt gesteld is bespottelijk.
Inderdaad, maar ik zet hier zelf ook niks mee recht, The Guardian doet dat … ik geef het goede nieuws alleen door: wees gerust, mensen, Rusland is geen Nazi-Duitsland voor homo’s, dat was slechts een politiek gedreven massapsychose.